یلدا

با نزدیک شدن به سرمای زمستان لحظات گرم در کنار هم بودن می تواند از سرمای سخت زمستان بکاهد و ان را دلنشین تر بکند.ایران کارن سعی دارد تا برای شما مطلبی ارزنده و مفید تهیه کند تا با این جشن ایینی بیشتر از پیش اشنا شوید.

شب چلّه یکی از قدیمی ترین جشن‌های آیینی ایرانی است.در این جشن، طی شدن بلندترین شب سال و به دنبال آن بلندتر شدن طول روزها در نیم‌کرهٔ شمالی، که همزمان با انقلاب زمستانی است، گرامی داشته می‌شود.شب یلدا به میان غروب آفتاب ۳۰ آذر (آخرین روز پاییز) تا طلوع آفتاب در 55۱ دی (نخستین روز زمستان) گفته می‌شود. خانواده‌های ایرانی در شب یلدا، معمولاً شامی فاخر و همچنین انواع میوه‌ها و رایج‌تر از همه هندوانه و انار را مهیا و دور هم سرو می‌کنند. در این جشن سرو تنقلات، شاهنامه‌خوانی، قصه‌گویی بزرگان خانواده برای دیگر اعضای فامیل و همچنین فال‌گیری با دیوان حافظ رایج است.

شب یلدا که زمین آماده آمدن زمستان می شود، جشنی است که از مدت ها پیش هیاهویی در کوچه و بازار به راه می اندازد و مردم برای تدارک این جشن باستانی آماده می شوند. به بهانه ی جشن یلدا، بساط شادی در خانه ها برپا می شود و از دل یلدا می توان شاهد تمام خوشی ها و در کنار هم بودن ها بود.
رهسپار کردن پاییز، پس از گذراندن طولانی ترین شب سال، جشن یلدا را به نمادی از امید به روشنایی و گذشتن از سیاهی بدل می کند و اجدادمان این آیین زیبا را برای ما به جا گذاشته اند تا بهانه ایی باشد برای درکنار هم جمع شدن و قدر یکدیگر و قدر لحظه ها را دانستن.

«یلدا» از واژهٔ سریانی به‌معنای زایش اقتباس گرفته شده است. ابوریحان بیرونی این جشن را «میلاد اکبر» نامیده و منظور از آن را «میلاد خورشید» می داند.در آثارالباقیه بیرونی، از روز اول زمستان، با عنوان «خور» نیز یاد شده‌است. در قانون مسعودی نسخهٔ موزه بریتانیا در لندن، «خُره روز» ثبت شده، اگرچه در برخی منابع دیگر «خرم روز» نامیده شده‌است. واژه «شب چله» یا «شب چله کلان» هم که در فرهنگ عامه مردم هم معنی با شب یلدا بکار می‌رود به این دلیل است که چهل روز اول زمستان را «چله بزرگ» و بیست روز بعد از آن را «چله کوچک» نامیده‌اند.و در گاهشمار باستانی در بین کشاورزان تقسیم‌بندی چهل داشته‌است. چلّه، دو موقعیت گاه‌شمار در طول یک سال خورشیدی با کارکردهای فرهنگ عامه، یکی در آغاز تابستان (تیرماه) و دیگری در آغاز زمستان (دی‌ماه)، هریک شامل از دو بخش بزرگ (چهل روز) و کوچک (بیست روز) است. کلمه چلّه برگرفته از چهل و مخفف «چهله» است و صرفاً نشان‌دهندهٔ گذشت یک دورهٔ زمانی مشخص (و نه الزاماً چهل روزه) است.

طولانی ترین و کوتاه ترین شب یلدا در ایران

جالب است بدانید که طول شب ها به موقعیت جغرافیایی منطقه بستگی دارد و جالب تر که بدانید طولانی ترین شب یلدا مربوط به ماکو ( در شمال غربی ایران) است که 14/5 ساعت است و کوتاه ترین شب یلدا برای چابهار ( در جنوب شرقی ایران ) است که 13/5 ساعت است.

تاریخچه شب یلدا

شب یلدا و برپایی آیین جشن یلدا، از رسوم قدیمی ایرانیان بوده است و شواهد حاکی از آن است که جشن شب یلدا از زمان پادشاه داریوش یکم ( از سال 502 قبل از میلاد) در تقویم رسمی ایرانیان باستان به ثبت رسیده است.
برای حفظ و ادامه بقای این میراث کهن سال جشن باستانی شب یلدا، از سال 1388 در فهرست میراث معنوی کشور قرار گرفته است. باشد که پاسداران این فرهنگ دیرین و حافظان این آیین باشکوه باشیم.

«شب یلدا» که به عنوان یکی از شب‌های مقدس در ایران باستان مطرح بوده به‌ صورت رسمی در گاهشماری ایرانیان باستان از سال ۵۰۲ پیش از میلاد که مصادف دوران حکمرانی دایوش شاه یکم است به تقویم رسمی ایرانیان باستان راه یافت. چله و جشن‌هایی که در این شب برگزار می‌شود، یک نوع سنت باستانی محسوب می شود. مردم روزگاران دور و گذشته، زمانی که کشاورزی معیشت عامه مردم را پیش می برد و در طول سال با سپری شدن فصل‌ها و تضادهای طبیعی خوی داشتند، بر اثر تجربه و گذشت زمان توانستند کارها و فعالیت‌های خود را با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و جهت و حرکت و قرار ستارگان تنظیم کنند در واقع شناخت سیکل و دوره طبیعت توانست کمکی وافر در تنظیم فعالیت ها به عمل بیاورد.

از انجایی که بعضی از فعالیت ها به نور خورشید و روشنایی طبیعی نیاز داشت با ملاحظه کردن که در بعضی ایام و فصول روزها بسیار بلند می‌شود و در نتیجه در آن روزها، از روشنی و نور خورشید بیشتر می‌توانستند استفاده کنند. این اعتقاد پدید آمد که نور و روشنایی و تابش خورشید نماد نیک و موافق بوده و با تاریکی و ظلمت شب در نبرد و کشمکشند. مردم دوران باستان و از جمله اقوام آریایی، از هند و ایرانی – هند و اروپایی، دریافتند که کوتاه‌ترین روزها، آخرین روز پاییز و شب اول زمستان است و بلافاصله پس از آن روزها به تدریج بلندتر و شب‌ها کوتاهتر می‌شوند، از همین رو آن را شب زایش خورشید (مهر) نامیده در ابتدا گفتیم یلدا از نظر معنای لغوی به معنای زایش است و آن را آغاز سال قرار دادند کریسمس مسیحیان نیز ریشه در همین اعتقاد دارد. در دوران کهن فرهنگ اوستایی، سال با فصل سرد شروع می‌شد و در اوستا، واژه «سَرِدَ» (Sareda) یا «سردَ» (Saredha) که مفهوم «سال» را ایفا می‌کند، خود به معنای «سرد» است و این به معنی بشارت پیروزی اورمزد بر اهریمن و روشنی بر تاریکی است.

در دلیلی قاطع ذیل واژه «یلدا» چنین آمده‌است:

یلدا، شب اخر پاییز و شب اول زمستان می توان دانست که اول جَدی و آخر قوس باشد و آن درازترین شب‌هاست در تمام سال و در آن شب یا نزدیک به آن شب، آفتاب به برج جدی تحویل می‌کند و گویند آن شب به‌غایت شوم و نامبارک می‌باشد و بعضی گفته‌اند شب یلدا یازدهم جدی است.

همگی این موضوع را می دانیم که در فرهنگ داستانی و اساطیری تاریکی نمادی از اهریمن است و سپری شدن دوران غلبه تاریکی بر روشنایی روز می توان بهانه ای باشد برای جشن گرفتن در کنار یکدیگر. حالا که تاریکی نماینده اهریمن است و چون در طولانی‌ترین شب سال، تاریکی اهریمنی بیشتر می‌پاید، این شب برای ایرانیان نحس بود و چون فرا می‌رسید، آتش می‌افروختند تا تاریکی و عاملان اهریمنی و شیطانی نابود شده و بگریزند، مردم گرد هم جمع شده و شب را با خوردن، نوشیدن، شادی و پایکوبی و گفتگو به سر می‌آوردند و سفره ای ویژه و فاخر می‌گستردند، هرآنچه میوه تازه فصل که نگاهداری شده بود و میوه‌های خشک در سفره می‌نهادند.در واقع می توان شب یلدا را نمادی از مبارزه روشنایی و شادابی بر تاریکی و قهر و ناراستی داست. سفره شب یلدا، «میَزد» Myazd نام دارد و شامل میوه‌های تر و خشک، نیز آجیل یا به اصطلاح زرتشتیان، «لُرک» Lork که از ملزومات این جشن و شام دورهم بودن است ، به افتخار و ویژگی «اورمزد» و «مهر» یا خورشید برگزار می‌شد.در آیین‌های ایران باستان برای هر مراسم جشن و سرور آیینی، سفره ای می‌گستردند که بر آن افزون بر آلات و ادوات نیایش، مانند آتشدان، عطردان، بخوردان، برسم و غیره، برآورده‌ها و فراورده‌های خوردنی فصل و خوراک‌های گوناگون، خوراک مقدس مانند «میَزد» نیز نهاده می‌شد.ایرانیان باستان از انجایی که به نور و اتش وخورشید بر پاکی ان معتقد بودن از نشانه های رسومات و ایین های ان را می توان امروز در مراسم هایی مثل یلدا به وضوح تماشا کرد.

شب یلدا را شب میلاد خدای خورشید، عدالت، پیمان و جنگ هم می‌دانند. دربارهٔ آن دو روایت عمده رایج است. اول آنکه در این شب مهر، میترا یا آن‌چنان‌که در اوستا و نوشته‌های پادشاهان هخامنشی آمده، میثرَه (Mithra) به جهان بازمی‌گردد. او که از ایزدان باستانی هند و ایرانی است ساعات روز را طولانی کرده و در نتیجه برتری خورشید پدیدار می‌شود.برتری که نشانه ای از غلبه نور و روشنایی بر تاریکی و کژی دانست.

آئین مهرپرستی یا آئین مهر برپایه پرستش میترا در دوران پیش از آئین زرتشت شکل گرفته‌است و در اروپا به آئین میتراییسم هم گفته می‌شود.ایین مهرپرستی در واقع می توان ایین خورشیدپرستی دانست که نشانه ای در معتقد به مطهر و پاک کنندگی خورشید دانست .

در اعتقادات قدیمی و اساطیری می توان ریشه هایی از اعتقاد به این که در شب یلدا، پیامبری زاده می‌شود یافت که از این قرار است: «در سال ۵۱ پادشاهی اشکانیان که مصادف است با سال ۱۹۶ میلادی، پیامبری در شب یلدا زاده می‌شود. او را دو دولفین از آب بیرون می‌آورند، چه آنکه براساس آئین مهر، آب از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده‌است.»

در هردو روایت، شب یلدا شب تولد خورشید است و این بازمانده از آداب مهری است که در شرق مدیترانه به‌طور وسیعی رایج بوده و آثارش از جمله در معابد مهری باقی‌مانده در پالمیرا در اردن فعلی دیده می‌شود.

جدایی از بحث تاریخی و ریشه ای از این جشن باشکوه تاریخی باید سری زد به مواردی که مخاطبین خود را دارد و از محبوبیت ویژه ای برخوردار است.

یلدا و خوشمزگی

علی‌اکبر دهخدا مراسم شب یلدا را این‌گونه توصیف می کند:
شب چله بلندترین شب سال است که ایرانیان آن را از دیرباز مبارک می‌دانستند. در این شب ایرانیان با گردآمدن دور آتش، رقص و پای کوبی یلدا را جشن می‌گرفتند. آنگاه سفره‌ای فراخ و گشاده می‌گسترانیدند که روی آن آتشدان، عطردان و خوراکی‌های گوناگون از جمله خوراکی‌های فصلی و خوردنی‌های غیر نوشیدنی مانند نان، شیرینی، حلوا و گوشت قربانی بود.

شب یلدا تنها بخاطر طولانی تر شدن فاصله زمانی غروب آفتاب 30 آذر تا طلوع آفتاب اول ماه دی برگزار نمی گردد؛ بلکه معانی و مفاهیم فراوانی دارد. در یلدا، این جشن باستانی، آغاز طولان تر شدن روزها را جشن می گیریم که به ما یاد آور می شود که حتی طولانی ترین شب سال هم به صبح می انجامد و لحظات تاریک تا ابد باقی نمی مانند.
جشن شب یلدا، در حقیقت نمادی از امید به فردا و آینده روشن است که در کنار هم می توانیم قدر لحظه ها را بیشتر بدانیم و با در کنار هم بودن برای لحظاتی هم شده از دغدغه های روزمره زندگی دور شویم و در کنار عزیزان مان لحظاتی سرشار از شادی را سپری کنیم.

در خراسان بزرگ تا کشمیر شب چله بزرگ مورد تکریم بوده‌است. به‌خصوص در افغانستان، بخش‌هایی از پاکستان و شمال هند و کشمیر به شب یلدا شب چله کلان (تلفظ به انگلیسیchillai kalan) می‌گویند. به‌خصوص در میان تاجیکان شب چله کلان (بزرگ) با آیین‌هایی همراه است. این آیین‌ها شباهت زیادی به آیین‌های شب چله ایرانی دارد.

در مزار شریف، همه ساله با نزدیک شدن به آخرین و طولانی‌ترین شب از فصل پاییز که چله بزرگ نام دارد، مردم فرهنگ دوست ولایت بلخ در شمال افغانستان با آداب و رسوم خاص خود به استقبال این شب می‌روند.

لازم به ذکر است که ایران کارن در انتهای امر برای شما عزیزان ارزوی سلامتی و شادی دارد.کارن تجارت نقش الماس با نهایت تلاش در زمینه پخش ارزوی دارد که بتواند به هدف مقدس و بزرگ خود جامه عمل بپوشاند و صداقت نیت خود را به شما مشتریان عزیز اثبات بکند.

شبی طولانی که می توان طی سال ها کتابچه ای از خاطرات با هم بودن را بسازد.بهانه ای برای خلق خاطرات شیرین به شیرنی هندوانه قرمز سفره یلدا. این شب میراثی است از نیاکان ما که طی بیش از هزار سال تا به حال پا بر جا هنوز مانده است و هنوز از اهمیت ویژه ای در خانواده ها بر خوردار است.

شب یلدا و غذاهای خوشمزه مخصوص

هر دیار و شهری غذای ویژه ای را برای جشن شب یلدا در نظر می گیرند. سبزی پلو با ماهی، انارپلو، زرشک پلو، کلم پلوی شیرازی و … همه و همه را می توان در حلقه ی غذاهای یلدایی دانست چرا که این شبی است برای فرهنگ متنوع و با قدمت ما.

شب یلدا و اجیل های مخصوص ان

آجیل شب یلدا یکی از خوشمزه ترین و البته پرطرفدار ترین عناصر این شب است. این آجیلِ مخصوص ترکیبی از انواع آجیل و خشکبار است.

جشن انقلاب زمستانی در بین دیگر اقوام باستان نیز رایج بوده‌است. در روم باستان و هم‌زمان با ترویج مسیحیت، پرستش سول اینویکتوس (خورشید شکست ناپذیر) ایزد پاگان رومی بسیار شایع بود و رومیان میلاد او را در زمان انقلاب زمستانی جشن می‌گرفتند. سول اینویکتوس در آیین میتراییسم رومی نیز نقشی ویژه داشت و حتی میتراس (معادل یونانی میترا ایزد باستان ایرانی) لقب خورشید شکست ناپذیر را داشت.

محققان معتقدند که مسیحیت غربی چارچوب اصلی خود را که به این دین پایداری و شکل بخشیده به مذاهب پیش از مسیحیت روم باستان از جمله میتراییسم مدیون است و برای نمونه تقویم کلیساها، بسیاری از بقایای مراسم و جشن‌های پیش از مسیحیت به‌خصوص کریسمس را در خود نگاه داشته‌است و کریسمس به عنوان آمیزه‌ای از جشن‌های ساتورنالیا و زایش میترا در روم باستان در زمان قرن چهارم میلادی با رسمی شدن آیین مسیحیت و به فرمان کنستانتین به عنوان زادروز رسمی مسیح در نظر گرفته شد. هنگام توسعهٔ آیین‌های رازوری در اروپا و سرزمین‌های تحت فرمانروایی امپراتوری روم و پیش از پذیرفتن آیین مسیحیت، رومیان هر ساله در روز ۱۷ دسامبر در جشنی به نام ساتورنالیا به سیاره کیوان (ساتورن)، ایزد باستانی زراعت، احترام می‌نهادند. این جشن تا هفت روز ادامه می‌یافت و انقلاب زمستانی را شامل می‌شد. از آنجا که رومیان از گاهشماری یولیانی در محاسبات خود استفاده می‌کردند روز انقلاب زمستانی به جای ۲۱ یا ۲۲ دسامبر حدوداً در ۲۵ دسامبر واقع می‌شد.

فرانتس کومون، باستان‌شناس بلژیکی و بنیان‌گذار میتراپژوهی مدرن و دیگر میتراپژوهان همفکر او مفاهیم آیین میتراییسم روم را کاملاً برگرفته از آیین مزدیسنا و ایزد ایرانی میترا (مهر) می‌دانند اما این ایده از دهه ۱۹۷۰ میلادی به بعد به شدت مورد نقد و بازبینی قرار گرفته‌است و اکنون به یکی از مسائل بسیار مجادله‌برانگیز در زمینه پژوهش ادیان در دنیای روم و یونان باستان تبدیل شده‌است.جشن تولد میترا تنها آئینی نیست که به مسیحیت راه پیدا کرده‌است. میان سنت‌های مسیحیان و آئین میتراییسم شباهت‌های زیادی وجود دارد. امروزه تمام مسیحیانی که تولد عیسی مسیح را جشن می‌گیرند هنوز هم در روز جشن شومینه و شمع‌هایشان را روشن نگاه می‌دارند، درخت کریسمس را با چراغ‌های کوچک نورانی تزئین می‌کنند، شب زنده داری می‌کنند و غذاهای مخصوص و ویژه می‌خورند؛ به دید و بازدید یکدیگر می‌روند و این مناسبت را در کنار دوستان و اقوامشان جشن می‌گیرند؛ درست نظیر همان سنتی که ایرانیان باستان در شب یلدا برگزار می‌کردند. کریسمس و یلدا تنها نمونه‌ای از بسیاری از باورها، آداب و رسوم، نمادها، داستان‌ها و افسانه‌های مشترکی هستند که مردم ملل مختلف و مذاهب مختلف را به هم پیوند می‌زنند.

هندوانه یکی از میوه های شب یلدا است. رنگ سرخش یادآور حرارت و گرمای تابستان و همچنین نماد خورشید می باشد. به باور ایرانی ها خوردن آن در شب چله باعث می شود که در سراسر زمستان، سرما و بیماری بر شما غلبه نکند.

انار این میوه بهشتی و پرخاصیت نیز یکی دیگر از میوه های شب یلدا است که گذشتگان دانه های زیاد آن ا مایه برکت و باروری و رنگ قرمز انار را نماد خورشید و شادی می دانستند. معتقد بودند انار نمادی از شادی و زایش است که با خوردن آن در شب یلدا انرژی و جانی تازه می گیریم.

انار سرشار از ویتامین ث بوده و حاوی آنتی اکسیدان‌هایی همچون پروآنتوسیانیدین و فلاونوئید است. یک ماده به نام اورولیتین آ، در این میوه وجود دارد که توسط میکروب‌های موجود در معده تغییر شکل داده تا به محافظت از سلول‌های عضلات در برابر عوامل پیری کمک کند. این ماده باعث به تاخیر انداختن پیری می‌شود. پس اگر می‌خواهید جوان بمانید، انار بخورید. سلولز فراوان موجود در دانه این ماده هم به پاکسازی روده کمک می‌کند؛ و جالب است بدانید یکی از چیز‌هایی که شرکت اوریفلیم در شامپوی لایه بردار خود استفاده می‌کرد، دانه خرد شده انار بود که به صورت اجزای ریزی درآمده و سلول‌های مرده پوست را جدا می‌کردند.

کدو در گذشته پای ثابت شب یلدا بود، چون این میوه هم زمستانی و گرم است و استفاده از خوراکی‌های درست شده با این ماده در گذشته مرسوم بوده است. آش کدو و انواع خورش کدو خوراکی‌های شب یلدا بودند که در نقاط مختلف کشورمان با دستورالعمل‌های گوناگونی درست می‌شدند. در جنوب کدو را به همراه پیاز داغ سرخ می‌کنند و مقداری دانه انار آب گرفته روی آن می‌ریزند و این خوراکی ترش و شیرین را به عنوان یک وعده غذایی صرف می‌کنند. این ماده سرشار از آنتی اکسیدان و زرد رنگ به نظرم باید سر سفره‌های شب یلدای ما باشد، چون هم خواص فراوانی دارد و هم با آن می‌توان غذا‌هایی بسیاری درست کرد.

سیب قرمز، لبو و سایر میوه های فصل هم در سفره شب یلدا گذاشته می شود.

در کل، خوراکی‌هایی چون آجیل، انار، هندوانه، سبزی‌پلو با ماهی و گاهی آش رشته، به همراه نوشیدن شراب سرخ همگی از رسم‌هایی هستند که در شب یلدا خانواده‌های ایرانی را گرد هم می‌آورند.

برای جشن گرفتن میلاد مهر، سفره‌ای پهن می‌شود که به آن سفرهٔ یلدا یا چله می‌گویند و با گونه‌هایی از خشکبار، انار دان شده یا هندوانه تزئین می‌شود.انار و هندوانه از مهم‌ترین پیش‌نیازهای شب یلدا هستند. همچنین خشکبار مانند برگهٔ هلو و زردآلو و آجیل شب یلدا نیز در ایران هواداران بسیاری دارد.

برای نیاکان ایرانی‌ها که به آئین مهر دلبستگی داشتند، رنگ سرخ (نماد نور خورشید) گرامی بود. رنگ سرخ انار و هندوانه و گزینش سیب سرخ و سنجد در سفرهٔ شب یلدا چه بسا اشاره به همین موضوع داشته‌است.

آجیل (انواع تخمه، مغز بادام، گردو، فندق، پسته و … )، میوه های خشک (انجیر ، برگه هلو، مویز، کشمش و …) ، نقل، سنجد، گندمک یا گندم برشته، شاهدانه ، نخود برشته و برنجک از تنقلات رایج شب چله هستند.

شاهنامه‌خوانی از دیگر رسم‌هایی است که از دیرباز در میان ایرانیان رایج بوده و بخش جدایی‌ناپذیر شب یلدا دانسته شده‌است. در آموزشگاه‌ها نیز به مناسبت شب یلدا مراسم مختلفی برگزار می‌شود که شاهنامه‌خوانی، کاردستی‌سازی، انشانویسی و اجرای سرود از بخش‌های اصلی این برنامه‌ها هستند.

مرسوم است که در این شب بزرگ خانواده تفألی به دیوان حافظ می‌زنند و اهل ذوق و شاعری، سروده‌های خود را برای دیگران می‌خوانند. در مجموع این‌ها آدابی هستند که از فرهنگ باستانی مهر در میان مردم باقی مانده و هر سال با شب یلدا نو می‌شوند.

شب یلدا سعدی: روز رویش چون برانداخت نقاب از سر زلف/ گویی از روز قیامت شب یلدا برخاست.
سعدی: باد آسایش، گیتی نزند بر دل ریش / صبح صادق ندمد تا شب یلدا نرود
سعدی: مهره مهر چو از حقه مینا بنمود / ماه من طلعت صبح از شب یلدا بنمود
حافظ: صحبت حکام ظلمت شب یلداست/ نور ز خورشید جو بو که بر آید
حافظ شیرازی: صحبت حکام ظلمت شب یلداست. نور ز خورشید جوی بو که برآید.
اوحدی مراغه‌ای: شب هجرانت ای دلبر شب یلداست پنداری/ رخت نوروز و دیدار تو عید ماست پنداری
سنایی: به صاحب دولتی پیوند اگر نامی همی جویی/ که از پیوند با عیسی چنان معروف شد یلدا
سهراب سپهری: غمی از عشق دربارهٔ شب یلدا. دختر شبهای سرد ماه دی/خو گرفت با شعر تو در ماه دی/

حرف دل را از دلت تو پس زدی/ غم به روی غم، غمی را پس زدی/ من به دنیای تو مجذوبم هنوز/ به دیار قلب تو، حس دارم هنوز/

شعر شب یلدای خواجوی کرمانی: شب هجرانت ای دلبر، شب یلداست پنداری / رخت نوروز و دیدار تو عید ماست پنداری
شعر اوحدی مراغه ای برای شب یلدا: صحبت حکام ، ظلمت شب یلداست / نور ز خورشید خواه، بو که برآید
شب یلدا حافظ: با زلف تو قصه ایست ما را مشکل / همچون شب یلدا به درازی مشهور
شب یلدا عبید زاکانی. شب یلداست هر تاری ز مویت، وین عجب کاری/ که من روزی نمی‌بینم، خود این شب‌های یلدا را
شب یلدا سلمان ساوجی. چه عجب گر دل من روز ندید/// زلف تو صد شب یلدا دارد
شب یلدا فیض کاشانی: شام هجران تو تشریف به هرجا ببرد / در پس و پیش هزاران شب یلدا ببرد
وحشی بافقی: آبروی شمع را بیهوده نتوان ریختن. / صد شب یلداست در هر گوشهٔ زندان مرا
عرفی شیرازی برای شب یلدا. من از روز جزا واقف نبودم / شب یلدای هجران آفریدند
فروغی بسطامی. هست در سالی شبی ایام را یلدا ولیک. / کس نشان ندهد که ماهی را دو شب یلدا بود
خواجوی کرمانی. هنوز با همه دردم امید درمان است / که آخری بود آخر شبان یلدا را
سعدی: بر رخ تو کآفت جان من است / از شب یلدا سپه آورده‌ای!
امیرخسرو دهلوی. بر من و یاران شب یلدا گذشت/ بس که ز زلف تو سخن رفت دوش
اقبال لاهوری:

اشک خود بر خویش می‌ریزم چو شمع *با شب یلدا درآویزم چو شمع * چشم جان را سرمه‌اش اعمی کند. روز روشن را شب یلدا کند.

قاآنی:دور است کاروان سحر زینجا / شمعی بباید این شب یلدا را
مراسم جشن شب یلدا از زبان علی اکبر دهخدا

در اخر باید گفت که شرکت کارن تجارت نقش الماس با نهایت تلاش در جهت خدمت رسانی به شما مشریان عزیز با حمد و ستایش خداوند منان قادر به همکاری نیز می باشد و امید بر ان داریم که بتوانیم سفره های یلدا مشتریان خود را رنگارنگ تر از قبل بکنیم.